Ołówek Siekiery

Jan Siekiera ukończył wydział grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 1994 roku. Nie jest to jednak jego jedyny dyplom. Jest także absolwentem Szkoły Morskiej w Gdyni. Zawodowo pływa na statkach marynarki handlowej, co nie  pozostaje bez wpływu na działalność artystyczną. Podczas długich rejsów, po zakończonej zmianie, wykorzystuje czas wolny na tworzenie rysunków.

Wystawa składa się z prac wykonanych  w bardzo prostej technice, czyli wyłącznie z wykorzystaniem ołówka. Abstrakcyjne  przestrzenie  odwołują się do pejzażu, jaki  artysta widuje najczęściej podczas swojej pracy. Woda i bezkresny horyzont zdecydowanie determinuje  twórczość Siekiery.

Pracochłonne, kunsztowne  i wycyzelowane do granic pedantycznej perfekcji linie, tworzą niekiedy odrealnione konstrukcje, czasem imitują fale lub stają się prostą impresją  na temat gry światła i cienia. 

Wszystkie dzieła przepełnione estetyczną  perfekcją, doskonałą kompozycją i zmysłem przestrzennym są jednak tylko mglistymi obrazami pozbawionymi intelektualnego, czy duchowego przekazu.

Każdy, kto miał do czynienia z profesjonalną nauką  rysunku, przechodził przez żmudne ćwiczenia prowadzenia kreski. Prace Jana Siekiery przypominają jedynie rozwiniecie owych wprawek, które  w dalszym toku nauczania mają wyrobić warsztat. Czysta forma,  pozbawiona emocji. Tryptyk  opatrzony tytułem „Czekając na wieloryby”  przywołuje skojarzenia z młodzieńczym, wręcz infantylnym epatowaniem pseudoartystyczną zadumą.

Nie można odmówić Siekierze zdolności i uporu, ale Galeria Antresola, szumnie określana mianem galerii sztuki współczesnej, nie wydaje się być odpowiednim

Żona artysty, Joanna przedstawiła

kulisy twórczej pracy męża.

miejscem do ekspozycji tak nijakich prac. Dzieła tego typu  bardziej nadają się do wystaw w klubach osiedlowych.

Sam artysta  nie mógł uczestniczyć w wernisażu, gdyż przebywa na morzu. Gości przywitał zastępca dyrektora Muzeum Jarosław Jurkiewicz, następnie głos zabrał szanowany w mieście mecenas  sztuki Zbigniew Janasik. Z kolei żona artysty, Joanna przedstawiła kulisy  twórczej pracy męża.

Wystawa nie wnosi  wiele w  życie kulturalne Koszalina. Zapewne,  zachwyci amatorów  rysunku, jednak nie należy spodziewać się zbyt wiele.