Muzeum pełne nieżyczliwości

Prezydent Miasta Koszalina ogłosił konkurs na kandydata na stanowisko dyrektora Muzeum w Koszalinie.Zainteresowani konkursem mają czas do 11 października na złożenie odpowiednich dokumentów. Konkurs ma być rozstrzygnięty do końca roku. Zygmunt Kalinowski, obecny dyrektor Muzeum pełni tę funkcję od stycznia 2020 roku i właśnie kończy się kadencja jego urzędowania. Nowy szef tej placówki będzie kierował nią przez kolejne trzy lata.  Kandydat na nowego dyrektora musi spełnić szereg wymagań, m.in. co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach sektora finansów publicznych, działających w obszarze kultury, minimum 3-letnie doświadczenie w zarządzaniu zespołem, doświadczenie w realizacji projektów naukowo-badawczych, wykształcenie w jednej z dziedzin związanej z działalnością statutową Muzeum w Koszalinie, dorobek naukowy lub publicystyczny w jednej z dziedzin związanych z działalnością statutową Muzeum w Koszalinie. Niezbędne dokumenty w sprawie konkursu można pobrać ze strony Biuletynu Informacji Publicznej - LINK.

- W liście są rzeczy wstrząsające (...), absolutnie porażające; oskarżenia o skrajnie nieobyczajne zachowanie zarządu - Krajowego Zasobu Nieruchomości - sytuacje w urzędzie, o wykorzystywanie pozycji służbowej do wymuszania, skłaniania do zachowań absolutnie nie do przyjęcia - poinformowała minister Pełczyńska-Nałęcz. Członkiem zarządu, zastępcą prezesa był koszalinianin, Jakub Pyżanowski. - Ten list przekażę do Prokuratora Generalnego, do podjęcia dalszych stosownych działań - dodała minister. Nadrzędną misją Krajowego Zasobu Nieruchomości jest realizowanie obowiązku prowadzenia przez władze publiczne polityki sprzyjającej zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Jak to się stało, że mieszkaniec naszego miasta został zastępcą prezesa tej ogólnopolskiej instytucji? By odpowiedzieć  na to pytanie musimy prześledzić karierę Jakuba Pyżanowskiego...   Bóg stworzył człowieka z oczami z przodu, a nie z tyłu głowy, co znaczy, że człowiek ma się zajmować tym co będzie, a nie tym co było. Olga Tokarczuk, "Księgi Jakubowe"   I nasz bohater od początku swojej zawodowej działalności patrzył do przodu. Urodzony w 1976 r. w Koszalinie Pyżanowski ukończył studia na wydziale nauk społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zdobył także dyplom menedżerskich studiów Master of Business Administration, który uzyskał na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Dominican University (USA).  W roku 2007 ówczesny prezydent Koszalina Mirosław Mikietyński powołał go dość nieoczekiwanie na stanowisko prezesa Zarządu Obiektów Sportowych w Koszalinie. Spółką zarządzającą sportowymi obiektami w mieście kierował aż do roku 2014. Właśnie wtedy Najwyższa Izba Kontroli (NIK) przeprowadziła kontrolę największej i zarazem  flagowej inwestycji miejskiej, budowy Aquaparku. Wyniki były porażające. 13 milionów  "Najwyższa Izba Kontroli negatywnie ocenia budowę ośrodka wodno - rekreacyjnego w Koszalinie – jednej z kluczowych inwestycji miasta. W wyniku złego nadzoru jej koszt wzrósł o ponad 13 mln zł, a obiekt zostanie oddany do użytku z rocznym opóźnieniem. Zarząd Obiektów Sportowych, pełniący nadzór nad inwestycją, nie był ani organizacyjnie ani kadrowo przygotowany do jej prowadzenia. Dlatego dopuścił do licznych nieprawidłowości" - informuje pokontrolny raport NIK. I wskazuje, że: "Kontrola wykazała, że na 10 postępowań o udzielenie zamówień publicznych, prowadzonych w związku z inwestycją, aż w czterech stwierdzono nieprawidłowości". Czy w tej sytuacji Piotr Jedliński, prezydent Koszalina zdymisjonował prezesa ZOS? Nie! Nie tylko pozwolił mu zrezygnować z funkcji szefa ZOS z "powodów osobistych", ale także zaaprobował fakt zatrudnienia Pyżanowskiego w... spółce miejskiej, Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej! Specjalista od rozwoju Jakub Pyżanowski objął stanowisko Specjalisty ds Rozwoju PGK, 11 marca 2015 roku roku. - Do jego obowiązków należy nadzorowanie nowych zadań jakie stoją przed firmą – tłumaczył Tomasz Uciński prezes spółki. -  Dotyczą one przede wszystkim usprawnienia dotychczasowej działalności związanej z gospodarką odpadami, zielenią miejską, a także usługami pogrzebowymi. Jednak nie chcę zdradzać szczegółów. Jako firma na prawach spółki handlowej, która staruje do przetargów  na zamówienia publiczne, musimy dbać o naszą konkurencyjność - tłumaczył enigmatycznie, zasłaniając się "konkurencyjnością"  Uciński.  Na szczeblach kariery Ambitny koszalinian długo w PGK miejsca jednak nie zagrzał. Szybko znalazł uznanie w oczach Macieja Berlickiego, burmistrza Sianowa i członka działającej przy Prezydencie RP Narodowej Rady Rozwoju, który powierzył mu funkcję dyrektora Gminnego Zakładu Komunalnego w Sianowie. GZK to jednostka budżetowa, odpowiedzialna m.in za administrację lokali komunalnych, stadion miejski w Sianowie i gospodarkę wodno-kanalizacyjną w gminie. Ale to był zaledwie przystanek do kariery zawodowej Pyżanowskiego. Nasz bohater dbał bowiem równolegle o swój rozwój w organizacjach społeczno-politycznych. Był pierwszym prezesem Obywatelskiego Stowarzyszenia „Moje Miasto" w Koszalinie (wcześniej stowarzyszenie Nasz Prezydent popierające Mirosława Mikietyńskiego). W 2011 roku "oddał" stery tej organizacji. Prezesem (prezeską?) została  Urszula Sobol. Jej zastępcą - Jakub Pyżanowski, sekretarzem Jerzy Żalejko, a członkami zarządu: Krystyna Estkowska, Marek Reinholz (obecny przewodniczący klubu radnych Wspólny Koszalin), Jerzy Turek (skarbnik) i śp. Henryk Ficek.  Stowarzyszenie Moje Miasto to organizacja mająca na celu m.in. wspieranie i kreowanie inicjatyw społecznych na rzecz rozwoju Koszalina i regionu, w szczególności na rzecz rozwoju nauki, kultury, sportu i turystyki, itp. Stowarzyszenie jest dobrowolnym zrzeszeniem członków mającym prawo wypowiadania się w sprawach publicznych. W wyborczych szrankch Pyżanowski od 2018 roku pełnił funkcję prezesa okręgu koszalińskiego Porozumienia Jarosława Gowina. W 2019 roku spróbował swoich sił w walce o poselski fotel. Startując  jako kandydat PiS uzyskał jeden z najsłabszych wyników. Zaufało mu tylko 1071 wyborców.  Republikanin Kiedy Gowin wyleciał z koalicji za zablokowanie wyborów kopertowych w 2020 r., grupa posłów m.in. z Jackiem Żalkiem, Marcinem Ociepą i Kamilem Bortniczukiem odeszła z Porozumienia i przystąpiła do Bielana. Europoseł powołał partię Republikanie, która miała być pomostem między uciekinierami od Gowina a PiS. Członkiem właśnie  tego ugrupowania został także Pyżanowski.  W zamian za zdradę Gowina i głosowanie z PiS jego dawni ludzie dostali stołki w rządzie lub państwowych instytucjach m.in. nad Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, które jak wiemy tak hojnie przynawało wielomilionowe dotacje... Nie wiadomo, czy fakt przynależności do Republikanów spowodował to, że Pyżanowski z Sianowa trafił do warszawskiej centrali Krajowego Zarządu Nieruchomości. Faktem jest, że został!  Koniec Bizancjum "Bizancjum zostanie ukrócone" - oświadczyła Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz, minister funduszy i polityki regionalnej. W ten sposób odniosła się do zarządzania budżetem w Krajowym Zasobie Nieruchomości, gdzie - jak poinformowała - pracownicy mieli do dyspozycji 22 samochody służbowe i 450 zł na lunch. Od 2018 r. czterokrotny wzrost wynagrodzeń. Zamiast tysięcy mieszkań jeden ukończony blok (40 mieszkań w Lęborku), zarzuty o mobbing i nadużywanie władzy przez byłe już kierownictwo KZN. KZN ma już nowy zarząd, którego zadaniem jest zmiana Krajowego Zasobu Niegodziwości w Krajowy Zasób Nieruchomości - oświadczyła tego minister funduszy i polityki regionalnej Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz.  Minister poinformowała również, że kilka miesięcy temu do resortu wpłynął list otwarty pracowników KZN, w którym przedstawili oni swoje zarzuty dotyczące kadry zarządzającej. Dotyczą one naruszeń finansowych i mobbingu. - Skala naruszeń jest wstrząsająca i nie zostałało to zweryfikowane (...)  Ten list przekażę do Prokuratora Generalnego do podjęcia dalszych stosownych działań, dlatego że państwo polskie ma być modelowym pracodawcą, który pokazuje wszystkim innym pracodawcom, jak należy traktować pracowników, a nie pracodawcą, który ignoruje tak dramatyczne informacje od sygnalistów (...) Wystąpiłam też do Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych w sprawie rozpoznania naruszeń, które miały miejsce - poinformowała. A Jakub Pyżanowski? Dziś najpewniej znów szuka swojego nowego miejsca pracy.    

Od 1 stycznia przyszłego roku stanowisko dyrektora Muzeum w Koszalinie obejmie 61-letni dr hab. Zygmunt Kalinowski z Poznania. Zygmunt Kalinowski, dr hab. – historyk sztuki, historyk architektury, muzeolog – absolwent historii sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; doktorat i habilitacja z historii architektury w Instytucie Historii Architektury, Sztuki i Techniki na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej; 1995–1996 podyplomowe studia Zarządzania i Marketingu w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Stypendysta United State Information Agency (1991), Kulturkontakt Austria (1997), DAI Berlin (1996), DAI Stambuł (2008). Od 1996 r. członek PKN ICOM, a od 2004 Komisji Bizantynologicznej Komisji Nauk o Kulturze Antyku PAN. Wykładowca kilku wyższych uczelni; wykłady z kultury i sztuki późnego antyku, teorii badań nad architekturą oraz muzeologii (programowanie muzeum, zarządzanie muzeami, budowanie struktur organizacyjnych, organizacja wystaw, edukacja muzealna, marketing w muzeum). Kustosz dyplomowany; dyrektor programowy Muzeum Narodowego w Poznaniu (1997–2000) i Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy (2011–2015). Twórca programu Centrum Sztuki Meblarskiej w Swarzędzu i współautor programu Muzeum Dzieci w Wilanowie. Autor książek i kilkudziesięciu publikacji naukowych. Laureat nagród i wyróżnień ministerialnych.

Nowym dyrektorem Muzeum w Koszalinie został Jerzy Buziałkowski. Robert Kuliński pyta nowego szefa o plany, wartość Kolekcji Osieckiej oraz kontrowersje związane z rodzinnymi koligacjami w gronie pracowników. - W Darłowie prowadził pan Zamek Książąt Pomorskich. Czym jeszcze się pan zajmował? - Jestem mieszkańcem Darłowa od 1992 roku. Swoją karierę zawodową na Pomorzu, rozpoczynałem jako dyrektor Szkoły Podstawowej nr 3. Później piastowałem urząd burmistrza Darłowa, pracowałem także w jednostkach miejskich m.in. w zarządzie portu w Darłowie. Natomiast przez ostatnie osiem lat kierowałem Zamkiem Książąt Pomorskich Muzeum w Darłowie.- Miasto, port, muzeum... Szerokie ma Pan zainteresowania. Skąd wzięło się zainteresowanie tak niszową dziedziną jaką jest muzealnictwo? - Dlaczego pan tak uważa? Swego czasu była robiona ankieta międzynarodowa, dotycząca oczekiwań turystów, składających się na wybór miejsca, które chcą odwiedzić. Na pierwszym miejscu są walory przyrodniczo – krajoznawcze. Natomiast na drugim miejscu są muzea. Tak więc nie zgodzę się, że muzealnictwo to niszowa dziedzina kultury. W ostatnich latach, można nawet zaobserwować ogromny wzrost zainteresowania tego typu placówkami. Myślę, że to duża zasługa wykreowania i wylansowania Muzeum Powstania Warszawskiego, co wprowadziło swego rodzaju modę na odwiedzanie muzeów.- Nie kwestionuję tego. Interesuje mnie to jak Pan trafił do muzeum.- Mogę powiedzieć, że poszedłem taką drogą, która przypomina historyczny rozwój muzealnictwa w ogóle. Muzea wyrosły z pasji kolekcjonerstwa. Osoby prywatne zbierały rozmaite artefakty historyczne. W pewnym momencie kolekcjonerzy postanowili w tzw. „gabinetach rozmaitości” pokazywać swoje zbiory, aż wreszcie przekształciło się to w instytucje publiczne. Dla mnie jest to droga naturalna. Zawsze interesowała mnie historia, co z resztą jest logiczne, bo nie można studiować filologi polskiej bez znajomości historii. Pod koniec lat 90. zainteresowałem się miejscem, z którym związałem swoje życie. Tak rozpoczęła się moja pasja kolekcjonowania. Na początku były to pocztówki, ale z czasem moje zbiory poszerzały się o inne artefakty, dotyczące regionu Pomorza Zachodniego. Jak to z każdym kolekcjonerem bywa - zaczyna się od amatorskiego poziomu, ale z czasem pojawia się konieczność podbudowania zbiorów solidną wiedzą teoretyczną. Więc muzealnictwo nie pojawiło się nagle, ale było naturalnym  rozwinięciem mojej pasji. Faktycznie w moim życiorysie jest wiele zakrętów, bo np. ukończyłem technikum mechaniczne o kierunku budowa maszyn. Zamiast pójść po tej szkole na politechnikę, wybrałem filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Myślę, że to wynika z charakteru. Niektórzy lubią zgłębiać wiedzę w bardzo wąskim zakresie, ja zdecydowanie wolę podejmować nowe wyzwania.- Trzeba przyznać, że było ich w Pana życiu sporo...- Tak. Jednak podkreślam, że muzealnictwo nie wzięło się znikąd, a z pasji kolekcjonerskiej. Poza tym prowadziłem teatr amatorski, byłem też dyrektorem Domu Kultury, czyli instytucji działającej w podobny sposób do muzeum. Szeroko pojęta kultura i sztuka, zawsze były obecne w moim życiu, i nie wyobrażam sobie, żeby miało być inaczej.- Czy ma pan jakąś autorską wizję działania, rozwoju koszalińskiego muzeum? - Oczywiście, że tak. Jak to mówią: „nowa miotła zamiata po swojemu”. Jednak muszę podkreślić, że będę kontynuował dotychczasowe działania. Nie będę zarzucał projektów, co do których sam jestem przekonany. Mam tu na myśli choćby utworzenie skansenu w Jamnie. W tej części województwa zachodniopomorskiego w ogóle nie ma żadnego skansenu. Po sąsiedzku, w województwie pomorskim mamy Kluki i Swołowo. Jamno byłoby próbą uzupełnienia tej luki w naszym regionie. Poza tym będę nakłaniał współpracowników do tego, aby było więcej form wychodzenia do mieszkańców. Trzeba sobie powiedzieć otwarcie, że stałe ekspozycje zmieniają się w niewielkim zakresie, więc są znane koszalinianom. Musi być jakiś pretekst, żeby chciało się im przyjść do muzeum. Nie znaczy to, że takich wydarzeń nie ma, bo np. mój bezpośredni poprzednik, pełniący obowiązki dyrektora Jacek Borkowski, wprowadził cykl sobotnich spotkań „W samo południe” i to będzie kontynuowanie. Poza tym potrzeba imprez, które z powodzeniem organizowałem w Darłowie. Nazywały się „Zamkowe spotkania z historią”. Tematyka tego przedsięwzięcia skupiona była na poznawaniu naszego regionu. W ogólnym zarysie chcę wspierać i przygotowywać rozmaite działania służące temu, abyśmy mogli poczuć się tutaj na Pomorzu Środkowym, jak u siebie.- To oczywiste. Polska historia tych ziem jest krótka, więc budowa tożsamości wymaga takich przedsięwzięć.- Jesteśmy w  innej sytuacji niż np. mieszkaniec Krakowa, który może wskazać ulicę, gdzie spotkali się jego dziadkowie, czy nawet pradziadkowie. Nasz region, to konglomerat Polaków z najróżniejszych stron kraju. Budowa naszej tożsamości nadal trwa i te spotkania mają temu sprzyjać. Pewne działania, które sprawdziły się w Darłowie przeniosę do Koszalina. Nie wszystko, bo charakter Zamku Książąt Pomorskich jest inny. Darłowo jest miejscowością turystyczną i to zaciekawienie muzeum w sezonie, jest zdecydowanie większe niż Domem Młynarza w Koszalinie.- Mówi pan o tożsamości mieszkańców naszego regionu, którzy tworzyli tutejszą kulturę od 1945 roku. Jakie ma pan plany względem „Kolekcji Osieckiej”? To unikatowy w skali kraju zbiór, pokazujący sztukę jako jeden z elementów kulturotwórczych, tu w naszym regionie. Plenery z udziałem ówczesnej awangardy, były formą budowania polskiej tożsamości przez sztukę współczesną.- Mam ogromny szacunek do Kolekcji Osieckiej. To jeden z najcenniejszych zbiorów Muzeum w Koszalinie. Jednak ta kolekcja znajduje się tutaj dlatego, że jest to już zamknięty rozdział. Prace z tego okresu nabrały wartości historycznej. Natomiast wiem dlaczego pan o to pyta. W Koszalinie faktycznie brak galerii sztuki współczesnej z prawdziwego zdarzenia. Niegdyś funkcjonowało tutaj Biuro Wystaw Artystycznych, teraz niestety nic takiego nie ma. W związku z tym, są pewne naciski na muzeum, aby przekształciło się, czy po części spełniało tę rolę. Na pewno nie zarzucę prezentacji sztuki współczesnej, bo działalność edukacyjna musi mieć szeroki wymiar. Musimy się orientować co twórcy  proponują obecnie. Natomiast nie będzie tak, że muzeum nagle stanie się galerią. Jeśli ktoś ma tego typu oczekiwania, to bardzo mi przykro. Będziemy pokazywać sztukę współczesną, bo zawsze była tutaj eksponowana i mówię tu o sztuce, która powstaje dziś - niejako na naszych oczach.        - Jakie ma pan plany względem Kolekcji Osieckiej? Czy będzie można zobaczyć coś więcej niż to co do tej pory?- Gdybyśmy chcieli przygotować ekspozycję nawet części tego zbioru, to muzeum nie ma takich możliwości. Brakuje nam sali o odpowiedniej powierzchni wystawienniczej. Był plan rozbudowy skrzydła północnego, gdzie mogłaby się znaleźć duża sala. Muszę teraz się przyjrzeć, czy jest możliwym realizacja tego pomysłu. Taka sala była by idealna właśnie do przygotowywania solidnych wystaw, choćby sztuki współczesnej. Tak więc cały czas myślę o Kolekcji, bo jest to wspaniała dokumentacja ruchu artystycznego w naszym regionie.- Czyli póki co, nie możemy liczyć na większą ilość nowej sztuki, a raczej na więcej historii.- To jest statutowe działanie  muzealne. Pokazujemy sztukę współczesną, ale nie możemy popadać w skrajności. Nie opróżnimy przecież sal ze sztuką dawną, po to by eksponować sztukę współczesną. Jak wspomniałem potrzebne są inwestycje, a nie jest to sprawa prosta, bo wszystko zależy od środków zewnętrznych. Obecnie nie jest tak, że można realizować projekty, które by się chciało, ale te które można wpisać do konkretnego programu.- Chciałbym jeszcze poruszyć sprawę, która wzbudza kontrowersje. Pana poprzednik Jerzy Kalicki kilka lat temu przyjął do muzeum pańską córkę, Bognę.  Obecnie mamy do czynienia  z sytuacją, w której to Pan będzie jej szefem.- Przystępując do konkursu na dyrektora muzeum sprawdziłem, że pod względem prawnym nie występuje tu żadna kolizja.  - Nie uważa Pan, że mimo wszystko jest tu konflikt natury etycznej?  - Ale czy moja córka ma niewystarczające kompetencję żeby pracować w koszalińskim muzeum? Ja panu odpowiem. Ukończyła Uniwersytet w Edynburgu. Ma potwierdzoną certyfikatem i praktyką znajomość języka angielskiego. Znajomość także tamtejszej kultury. Była jedną z 11 osób w kraju, które otrzymały stypendium i odbyła staż w Glasgow. Także nie rozumiem pańskiego pytania. Jakie względy etyczne pana interesują? - A choćby sytuacja, w której Pan będzie musiał przyznać premie pracownikom... Mogą  przecież znaleźć się tacy ludzie, którzy uznają, że pani Bogna Buziałkowska otrzyma  nagrodę, tylko dlatego, że jej tata jest dyrektorem...- Umówmy się, że jeżeli będzie pan miał konkretną sprawę i zarzut, że zrobiłem coś nieetycznie, to wtedy się pan do mnie zgłosi. Co do premii popisał się pan swoją niewiedzą, bo nie wie pan jak funkcjonuje system nagradzania pracowników.   - Dziękuję za rozmowę.

Nieoficjalnie poznaliśmy zwycięzcę konkursu na nowego dyrektora Muzeum w Koszalinie. Komisja, drogą głosowania, wybrała Jerzego Buziałkowskiego. Przedstawiciele samorządu, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz związków zawodowych i pracownicy muzeum, przeprowadzili dziś rozmowy kwalifikacyjne z trzema kandydatami: Ryszardem Ziarkiewiczem, Jarosławem Jurkiewiczem oraz Jerzym Buziałkowskim. Ten ostatni okazał się być najbardziej odpowiednim następcą Jerzego Kalickiego, który w październiku odszedł na emeryturę. Jerzy Buziałkowski od lat jest dyrektorem Zamku Książąt Pomorskich - Muzeum w Darłowie. W kuluarach od samego początku był typowany jako pewny zwycięzca. Nie bez znaczenia są jego osobiste powiązania z Kalickim, który nie pożegnał się z Muzeum definitywnie. Od listopada pracuje na pół etatu, jako główny specjalista ds. naukowo – konserwatorskich. Buziałkowski może więc liczyć na pomoc swojego kolegi w zadomowieniu się w Koszalinie.  Teraz decyzja należy do prezydenta miasta, który ma czas do końca stycznia, aby przyjąć wybór komisji. 

Jerzy Kalicki, długoletni dyrektor Muzeum w Koszalinie, odszedł na emeryturę. Trwa obecnie konkurs na wyłonienie jego następcy. Kalicki jednak nie żegna się z muzeum. Według informacji z ratusza, były dyrektor jest osobą o tak wartościowej wiedzy i doświadczeniu, że władze miasta postanowiły zatrudnić go jako doradcę do spraw prowadzenia instytucji. Natomiast Jacek Borkowski, pełniący obowiązki dyrektora do czasu rozstrzygnięcia konkursu, czyli 31 stycznia, poinformował, że Kalicki otrzyma umowę  na pół etatu. Nie udało nam się ustalić jakie stanowisko ma zajmować. Prawdopodobnie trwają rozważania nad tym, aby nazwać nowy wakat w jakiś sensowny sposób.