Pracował m. in. w Krośniewicach i we Włocławku na Kujawach. Co ciekawe, początkowo jeździł po torach o szerokości 750 mm i dopiero w 1973r. został przebudowany na tor o szerokości 1000 mm. Wtedy też trafił na Pomorze, gdzie służył na kolei wąskotorowej w Gryficach oraz Ińsku. Parowóz ten jeździł również w Koszalinie, gdzie obsługiwał pociągi pasażerskie i towarowe. W 1990r., po zakończeniu służby na PKP, został przekazany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, a następnie ustawiony jako pomnik techniki przez siedzibą fabryki lokomotyw FABLOK w Chrzanowie. Parowóz ten jest zabytkiem techniki chronionym prawem i własnością Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, nosi numer inwentarzowy MUZ II 250.
Starania o jego pozyskanie trwały od dawna, gdyż Towarzystwo Miłośników Koszalińskiej Wąskotorówki od samego początku swojego istnienia pragnęło sprowadzić do Koszalina prawdziwy parowóz aby uatrakcyjnić przejażdżki tutejszą ciuchcią. W Polsce jest zaledwie kilka czynnych parowozów wąskotorowych i wszystkie one stanowią wielką atrakcję, która przyciąga tysiące turystów krajowych oraz zagranicznych.
Parowóz, który trafił do Koszalina, został użyczony od Muzeum Kolejnictwa w Warszawie na 20 lat. Towarzystwo Miłośników Koszalińskiej Wąskotorówki ma zamiar wyremontować lokomotywę, uruchomić i wprowadzić do ponownej eksploatacji. Będzie to jeden z nielicznych przykładów w kraju, gdy zabytkowa maszyna po latach zostanie ponownie uruchomiona!
W tym celu Towarzystwo Miłośników Koszalińskiej Wąskotorówki złożyło w 2014r. wniosek w ramach budżetu obywatelskiego m. Koszalin na kwotę 500 tys. zł. Wniosek przewiduje naprawę główną parowozu a przede wszystkim kotła i skrzyni ogniowej. Wolontariusze Towarzystwa wierzą, że czynny parowóz w Koszalinie będzie turystyczną wizytówką naszego miasta i stanie się magnesem, który przyciągnie mieszkańców regionu oraz licznych turystów z miejscowości nadmorskich.