Noc spadających gwiazd

Naukowcy szacują, że każdego dnia na Ziemię spada około 48,5 ton (44 ton, czyli 44 000 kilogramów) materiału meteorytowego. Prawie cała materia wyparowuje w ziemskiej atmosferze, pozostawiając jasny ślad, pieszczotliwie nazywany „spadającymi gwiazdami”. I właśnie dziś w nocy będziemy obserwować kulminacje tego zjawiska. Tylko pamietajmy: trzeba sie ciepło ubrać, bo noc ma być zimna, (temperatura maksymalna 10 stopni Celsjusza). Niemal każdej nocy można zobaczyć kilka spadających meteorów na godzinę. Są jednak nocce, kiedy liczba ta drastycznie wzrasta — zdarzenia te nazywane są rojami meteorytów. Roje meteorów pojawiają się co roku lub w regularnych odstępach czasu, gdy Ziemia przechodzi przez ślad pyłowych pozostałości pozostawionych przez kometę. Roje meteorów są zwykle nazywane na cześć gwiazdy lub konstelacji znajdującej się blisko miejsca, w którym meteory pojawiają się na niebie. Być może najbardziej znane są Perseidy, których szczyt przypada właśnie w nadchodzącą noc. Każdy meteor Perseid to maleńki fragment komety Swifta-Tuttle’a, która krąży wokół Słońca co 135 lat. Dodajmy, że ten powtarzający się co roku spektakl znany jest co najmniej od 36. roku naszej ery, a jego pierwszymi obserwatorami byli Chińczycy. Pierwsi Chrześcijanie nazywali Perseidy „łzami świętego Wawrzyńca" upamiętniając jego męczeńską śmierć 10 sierpnia 258 roku.  Miejsce skąd zdają się wylatywać Perseidy to konstelacja Perseusza. Ten gwiazdozbiór w ciągu w nocy wznosi się coraz wyżej. Ze względu na geometrię zjawiska i nadchodzący świt najlepsze warunki będą około godziny 4 nad ranem. I tak czekając na te najlepszy, warto powoli wodzić wzrokiem między gwiazdami, aby nie znużyć się i nie zasnąć.  Do oglądania meteorów nie potrzeba lornetek ani teleskopów. Potrzebne jest tylko niebo bez chmur i najlepiej widoczność na duży fragment nieboskłonu. Im ciemniej w okolicy, tym więcej meteorów zobaczymy, więc jeśli nie możemy udać się poza miasto, warto znaleźć obszar, w którym lampy uliczne nie świecą w oczy.  

Perseidy to zdecydowanie najbardziej urokliwy i najintensywniejszy deszcz meteorów, który co roku rozświetla niebo w sierpniu.Choć maksimum roju wypada w nocy z 12 na 13 sierpnia, Także kilka dni po maksimum warto wyjść wieczorem na dwór i spojrzeć w niebo. Strumień odłamków pozostawiony przez kometę 109P/Swift-Tuttle jest na tyle rozległy, że pierwsze Perseidy wpadły już w ziemską atmosferę kilka tygodni temu, a ostatnie znikną dopiero za kilka tygodni. Niemniej jednak to właśnie w nadchodzących dniach wieczorny spacer zagwarantuje najwięcej „spadających gwiazd”. Pamiętajcie także, że obserwacje wymagają cierpliwości. Jeżeli już dotrzecie w jakieś odpowiednio ciemne miejsce, na łąkę, na pole, najlepiej z dala od miasta i spojrzycie w niebo, przez pierwsze minuty nie zobaczycie zbyt wiele. Wasze oczy muszą przyzwyczaić się do ciemności. Dopiero po kilkunastu minutach pod ciemnym niebem zobaczycie nie tylko więcej gwiazd, ale także więcej spadających gwiazd. Jedynym wyzwaniem w tym przypadku jest powstrzymanie się od spoglądania w tym czasie na telefon. Każde spojrzenie na jasny obiekt, tj. okna budynku, lampy samochodu czy ekran telefonu sprawi, że od nowa będziecie musieli przyzwyczajać wzrok do ciemności. To naprawdę nie ma sensu. Po godzinie w ciemności niebo będziecie widzieli już tak dobrze, że nawet meteory nie będą potrzebne, aby zachwycić się fantastycznym widokiem nocnego, rozgwieżdżonego nieba. O ile oczywiście nie będzie chmur. Orbita tego jednego z najbardziej regularnych rojów meteorów, przecina się każdego roku z ziemską w dniach 17 lipca – 24 sierpnia. Maksimum roju można zaobserwować w nocy z 12 na 13 sierpnia. Meteory widocznie są na całym niebie, a najbardziej aktywne są przed świtem.  Spadającymi gwiazdami nazywamy meteoroidy, czyli okruchy skalne, które wpadają w atmosferę Ziemi i zostawiają ślady. Zjawisko to jest niewątpliwie dużą atrakcją zarówno dla fanów astronomii, jak i osób, które się nią nie interesują.

Co roku o tej porze Ziemia znajduje się w chmurze drobin materii pozostawionych przez kometę Swift-Tuttle’a. Właśnie wtedy możemy obserwować wielki astronomiczny spektakl – maksimum roju Perseidów. To meteory, nazywane potocznie spadającymi gwiazdami. Jak podaje Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika - apogeum aktywności perseidów w tym roku przypadnie właśnie w nocy z 12 na 13 sierpnia, czyli z niedzieli na poniedziałek: w godzinach od 22 aż po godz. 10. W tym czasie las meteorów będzie widoczny także nad Koszalinem. Z szansą na zobaczenie 110 spadających gwiazd na godzinę. By w jak najlepszych warunkach podziwiać noc spadających gwiazd należy udać się tam, gdzie źródła sztucznego światła nie przeszkodzą nam w dostrzeżeniu perseidów. W celu znalezienia odpowiedniego miejsca może pomóc strona lightpollutionmap.info, która pokazuje "zanieczyszczenie światłem". Jak widać na mapie, najlepsze warunki do obserwacji będą mieli ci, którzy akurat przebywają na wakacjach z dala od większych skupisk ludzkich, np. w Bieszczadach. Tam aby ujrzeć Perseidy wystarczy gołe oko.