Folkowa zgaga pod ratuszem

Mimo braku zamaszystych oznak afirmacji repertuaru grupy, dało się zauważyć, że słuchacze  z namaszczeniem oddawali się muzycznej kontemplacji. Nie ma się czemu dziwić, gdyż widownię wypełniły osoby w wieku nobliwym. Nie zmienia to faktu, że inicjatywa muzycznych spotkań przed ratuszem sprawdza się świetnie.

Siedmioosobowa kapela prowadzona przez dwójkę wokalistów zaserwowała folk w wydaniu  bardzo  trywialnym. Choć nie brakowało  pieśni w innych językach słowiańskich niż polski, to charakter  repertuaru pozostawał właściwie taki sam. Przeważały  kompozycje skoczne i łatwo wpadające w ucho, co oczywiście jest wpisane w estetykę folklorystyczną, ale nie jest to jej głównym wykładnikiem.

Można  zarzucić samym muzykom bardzo stereotypowe podejście do folku, ale  na pewno nie można odmówić profesjonalizmu. Instrumentarium niemal w pełni akustyczne zabrzmiało świetnie. Didgeridoo, skrzypce, gitara, mandolina i flet, wyczarowały rasową atmosferę muzyki korzennej, oczywiście jeśli przyjmie się za

wzorzec miliony innych kapel propagujących folkpop.

Lekkostrawna twórczość zespołu z Darłówka  umiliła  popołudnie  koszalinianom i o to przecież chodziło. Oby  aktywność kulturalna włodarzy miasta szła dalej w tym kierunku, bo jest na to zapotrzebowanie. Tak jak spotkania z muzyką kameralną, tak i koncerty Zgagafari i Nad Porami Roku cieszyły się dużym zainteresowaniem.