Zostały one znalezione pod Kołobrzegiem i są śladem transakcji kupieckiej dokonanej w bliżej nieokreślonym okresie pomiędzy końcem IX, a początkiem X wieku. Arabskie monety (zwane dirhemami) stanowiły wówczas środek płatniczy w całej Europie Środkowej i Północnej, a sami Arabowie w dużej mierze kontrolowali szlaki handlowe biegnące ze Skandynawii, poprzez tereny słowiańskie na Bliski Wschód. Z terenów tych sprowadzali oni głównie futra oraz niewolników. Płacili zaś bitymi w swojej ojczyźnie dirhemami, które jednak nie były traktowane jako pieniądz. W transakcjach liczyła się jedynie ich waga. Stąd też tak częste występowanie tzw. siekańców, celowo pociętych numizmatów, które dzięki temu zyskiwały oczekiwaną przez sprzedawcę wagę kruszca srebrnego.
Muzeum w Koszalinie, ul. Młyńska 37-39, na Wystawie Pradzieje Pomorza