10 mln zł dla marszałkowskich szpitali. Najwięcej środków trafi do Koszalina

Niedożywienie pacjentów w szpitalach jest zjawiskiem powszechnym – w Polsce stan ten dotyczy jednej trzeciej osób już w momencie wizyty w Izbie Przyjęć, a w trakcie hospitalizacji pogłębia się u kolejnych 20–30 proc. O roli leczenia żywieniowego mówi się już coraz więcej, również jako o odrębnej opcji terapeutycznej w niektórych chorobach z autoagresji. W ocenie ekspertów wciąż jednak brakuje wiedzy na ten temat, zwłaszcza u lekarzy innych specjalizacji niż onkologiczne, gastroenterologiczne czy chirurgiczne. Tymczasem dobre odżywienie nie tylko przekłada się na szybsze zdrowienie, ale i realne oszczędności dla systemu. – Rola żywienia klinicznego czy też leczenia żywieniowego jest ogromna. Bez odpowiedniego żywienia medycznego nie ma tak naprawdę pozostałego leczenia. W większości chorób, które występują u pacjentów, musi być wsparcie żywieniowe różnego rodzaju. Możemy mieć fortyfikację diety, wspomaganie przez tak zwane suplementy diety, oral nutrition support, czyli ONS. Wspieramy też pacjentów, którzy nie mogą doustnie otrzymywać pokarmów, żywieniem dojelitowym, a jeżeli to jest niemożliwe bądź niewystarczające, to albo tacy pacjenci są wspierani dodatkowo żywieniem pozajelitowym jako uzupełniającym żywieniem, bądź też totalnie przez żywienie pozajelitowe – mówi agencji Newseria Tomasz Szwarc z Organizacji Rozwoju Leczenia Żywieniowego. Z danych przytaczanych przez EconMed Europe w raporcie przygotowanym dla Nutricia Polska wynika, że ponad 30 proc. pacjentów w Polsce jest niedożywionych już podczas przyjęcia do szpitala, a u dalszych 20–30 proc. stan ten się pogłębia podczas hospitalizacji. Powszechnym problemem jest niedożywienie pacjentów onkologicznych. Wskaźnik niedożywienia jest u nich ponad dwukrotnie wyższy niż u osób z chorobami niezłośliwymi. Co więcej, 80 proc. pacjentów hospitalizowanych nie otrzymuje zalecanego leczenia żywieniowego. Raport „Nieprawidłowy stan odżywienia po zakończeniu leczenia szpitalnego – ocena konsekwencji zdrowotnych” przytacza także dane podawane podczas III Kongresu Wyzwań Zdrowotnych w 2018 roku, zgodnie z którymi w przypadku pacjentów niedożywionych średni czas hospitalizacji w Polsce wydłuża się o sześć–siedem dni. Częściej występują u nich powikłania, w tym zakażenia, niewydolność oddechowa czy krążeniowa, a nawet nagłe zatrzymanie krążenia. Z kolei śmiertelność zwiększa się ok. 2,5-krotnie. – Opieka żywieniowa jest dostępna przede wszystkim w aspekcie szpitalnym. Jest refundowana zarówno w aspekcie żywienia dojelitowego, jak i pozajelitowego, nie jest wspierana część związana z suplementacją ONS, natomiast pozostała część jest. Również w domu, w opiece długoterminowej, jeżeli pacjenci są pod opieką poradni i leczenia żywieniowego, żywienie dojelitowe i pozajelitowe jest refundowane przez płatnika – podkreśla Tomasz Szwarc.   Są też jednostki chorobowe, w których leczenie żywieniowe jest uznanym standardem medycznym i jest refundowane jako jedna z opcji terapeutycznych. W Polsce pacjenci pediatryczni z chorobą Leśniowskiego-Crohna mogą przyjmować kompletną dietę zawierającą transformujący czynnik wzrostu beta (TGF-β) w celu wywołania u nich remisji choroby. Odpowiednie odżywienie pacjenta ma jednak kolosalne znaczenie w rokowaniu większości chorób, m.in. takich, w których mamy do czynienia z procesem gojenia lub zwalczaniem zapalenia.   – Żywienie medyczne wspiera wiele aspektów i ma ogromny wpływ na skrócenie hospitalizacji czy też zmniejszenie ilości stosowania antybiotyków. Przede wszystkim zmniejsza koszty funkcjonowania szpitali – w momencie, kiedy to żywienie jest w odpowiednim czasie rozpoczęte – podkreśla ekspert.   Z badania opublikowanego w American Health & Drug Benefits wynika, że wdrożenie suplementacji ONS u pacjentów przekłada się na rzeczywiste korzyści, nie tylko zdrowotne, ale i ekonomiczne. Sprawdzono to na grupie ponad 1,5 tys. osób z grup ryzyka, u których wdrożono takie postępowanie. W 30-dniowym okresie obserwacji stwierdzono znaczną redukcję w wykorzystaniu zasobów opieki zdrowotnej, takich jak przyjęcia na oddziale ratunkowym, rehospitalizacje czy wizyty ambulatoryjne, co przełożyło się na oszczędności na poziomie 2,4 mln dol. u 1546 pacjentów stosujących ONS, czyli średnio 1558 dol. na pacjenta. Oszczędności przeliczane na 1000 pacjentów zwiększają się do 2,8 mln dol. w 60. dniu obserwacji oraz zmniejszają się do 1,5 mln dol. w 90. dniu obserwacji. Mimo że wartość leczenia żywieniowego znalazła poparcie nie tylko w obserwacji klinicznej, ale i w wymiernych danych ekonomicznych, to dużą świadomość jego roli w procesie terapeutycznym wykazuje tylko część medyków.   – Są lekarskie specjalizacje, takie jak chirurdzy, anestezjolodzy, którzy mają bardzo dużą wiedzę. Wsparcia na pewno wymaga część oddziałów niezabiegowych. Żywienie jest tematem znanym, ale nie tak, jak byśmy sobie tego życzyli. Wiele aspektów jeszcze jest do zrobienia i na pewno w zakresie edukacji lekarzy, szczególnie lekarzy internistów, jest ogromne pole do zagospodarowania, do przekazania tej wiedzy, bo leczenie żywieniowe ma szalenie istotny wpływ na dalsze procesy leczenia, zarówno u pacjentów internistycznych, jak i u pacjentów onkologicznych – dodaje Tomasz Szwarc.   Zdaniem eksperta żywienie medyczne powinno być lepiej reprezentowanym tematem w programach studiów na kierunkach lekarskich. Potrzebne jest także wprowadzenie opieki dietetycznej jako dobrze wycenionego produktu rozliczeniowego w koszyku świadczeń gwarantowanych. Dziś taka opieka jest realizowana w ramach opieki pacjenckiej w poradniach żywieniowych. Ekspert podkreśla, że w szpitalach brakuje też kadr, zwłaszcza dietetyków klinicznych, którzy mogliby odciążyć lekarzy i zająć się pacjentami, szczególnie w aspekcie stosowania ONS czy też w zlecaniu i doborze diet dojelitowych  

Szpital Wojewódzki im. Mikołaja Kopernika w Koszalinie zakupił nowy sprzęt medyczny za ok. 2 mln zł z funduszy przyznanych przez Samorząd Województwa. To aparat RTG z ramieniem C wraz ze stołem pływającym, który jest niezbędny do zabiegów chirurgicznych. Dodatkowo z pozostałych pieniędzy udało się jeszcze kupić dla Szpitala dwa aparaty USG. Dotacja marszałkowska to niemal cała potrzebna kwota, Szpital jako wkład własny dołożył do zakupu 50 tys. złotych. – Zakupiony ostatnio sprzęt pozwala skuteczniej diagnozować oraz leczyć pacjentów koszalińskiego Szpitala. Do jego nabycia wykorzystujemy zarówno fundusze europejskie, jak i środki własnego budżetu – mówi wicemarszałek województwa Jakub Kowalik.Samorząd województwa przeznaczył dla Szpitala w Koszalinie dotację z puli na podnoszenie jakości opieki medycznej w regionie.   - Nowy sprzęt pozwala uruchomić ostry dyżur naczyniowy. Co ważne - mamy obsadę na te dyżury - mówi Andrzej Ilków, Koordynator Oddziału Chirurgii Ogólnej z Pododdziałem Chirurgii Naczyniowej i Pododdziałem Chirurgii Onkologicznej w Szpitalu Wojewódzkim w Koszalinie. - To oznacza możliwość operowania, bez konieczności wożenia pacjentów do Szczecina, gdy mamy np. pęknięcie tętniaka aorty, czy krytyczne niedokrwienie grożące utratą kończyn. Szef koszalińskiej Chirurgii mówi też o planach: - Staramy się, by Szpitalowi udało się zorganizować salę hybrydową na miarę XXI wieku, która umożliwi realizację zabiegów endowaskularnych – mówi doktor Andrzej Ilków. - Tego potrzebujemy. Natomiast to, co mamy teraz, zapewnia bezpieczeństwo w krytycznych sytuacjach. Sprzęt ten posłuży nam  także do planowej chirurgii naczyniowej. Chcę tu zaznaczyć, że do pracy udało się pozyskać doktora Daniela Małaczewskiego, który jest moim zastępcą ds. chirurgii naczyniowej i pomaga w organizacji Pododdziału Chirurgii Naczyniowej. Jednym słowem - szykujemy się z rozmachem do nowoczesnej chirurgii naczyniowej.  – Szpital Wojewódzki w Koszalinie to niezwykle ważna placówka medyczna nie tylko na zachodniopomorskiej mapie ochrony zdrowia - podkreśla marszałek województwa Olgierd Geblewicz. -  Do niej trafiają pacjenci ze wschodniej części naszego województwa, chorzy z województw ościennych, ale także turyści przyjeżdżający np. na wakacyjny odpoczynek nad Bałtyk. Zależy nam, by potrzebujący pomocy leczeni byli w jak najbardziej komfortowych warunkach, stąd od wielu lat wspólne prowadzimy inwestycje w szpitalną infrastrukturę zakupując m.in. aparaturę medyczną z najwyższej półki.  Dotacja marszałkowska to niemal cała potrzebna kwota, Szpital jako wkład własny dołożył do zakupu 50 tys. złotych.  Na zdj.: Andrzej Ilków, Koordynator Oddziału Chirurgii Ogólnej z Pododdziałem Chirurgii Naczyniowej i Pododdziałem Chirurgii Onkologicznej w Szpitalu Wojewódzkim w Koszalinie.     

W Szpitalu Wojewódzkim w Koszalinie na Oddziale Chirurgii Dziecięcej i Urazowo – Ortopedycznej została przeprowadzona po raz pierwszy operacja laparoskopowa przepukliny pachwinowej metodą PIRS. Pacjentka to 4-letnia dziewczynka, która po zabiegu czuje się dobrze, i – co ważne - jeszcze tego samego, po operacji, mogła opuścić Szpital. - Zabieg zakończył się sukcesem – cieszy się lek. med. Alina Fendryk, chirurg dziecięcy, która przeprowadziła operację. Pani doktor dołączyła niedawno do zespołu chirurgów dziecięcych pracujących w Szpitalu Wojewódzkim w Koszalinie i to ona właśnie jest inicjatorką tego rodzaju zabiegów w koszalińskiej lecznicy.   Przepuklina pachwinowa jest wadą wrodzoną, która występuje u dzieci i wymaga leczenia operacyjnego. Na przestrzeni lat zmieniały się techniki operacyjne. Jednakże wszystkie polegały na rozcięciu powłok jamy brzusznej i dotarciu poprzez poszczególne warstwy do kanału pachwinowego. Zabieg kończył się klasycznym zszyciem powłok. Nie jest odkrywczym stwierdzenie, że po tym pozostają różnej wielkości blizny. Natomiast laparoskopia, która jest małoinwazyjna, ma tę przewagę, że po zabiegu pozostaje niemal niewidoczny, niewielki ślad. Jak wygląda realizacja? Przez cienką kaniulę wprowadzany jest laparoskop, czyli urządzenie chirurgiczne zakończone kamerą, która pokazuje przepuklinę od „wewnątrz".  Podczas zabiegu przezskórnie jest zakładany szew okrężny, który zamyka przepuklinę. Całość trwa kilkadziesiąt minut.   - Wykonałam operację laparoskopową zaopatrzenia obustronnej przepukliny pachwinowej u dziewczynki – mówi lek. med. Alina Fendryk. - W przeprowadzeniu zabiegu pomaga kamera, którą zakładamy do pępka. Operacja laparoskopowa jest zdecydowanie korzystniejsza dla małego pacjenta. Dziecko ma niewielką bliznę w pępku. Przepuklinę zaopatrujemy poprzez niewielkie dojście o szerokości igły. Po zabiegu dziecko nie ma blizn w pachwinach, jak to się dzieje w przypadku tradycyjnych operacji. Przy tym skracamy czas hospitalizacji i rekonwalescencji, a pacjent z dnia na dzień może wrócić do normalnej aktywności.   - To był pierwszy taki zabieg na naszym Oddziale – przyznaje lek. med. Andrzej Jasiński, Koordynator Oddziału Chirurgii Dziecięcej i Urazowo – Ortopedycznej w Szpitalu Wojewódzkim w Koszalinie. - Cieszę się, że pani doktor dołączyła do naszego zespołu. Zwłaszcza, że ma doświadczenie w realizacji zabiegów z wykorzystaniem nowoczesnych metod, jak np. laparoskopowe usunięcie przepukliny metodą PIRS. Nasz Oddział posiada sprzęt niezbędny do zabiegów, które rozszerzają nasze możliwości operacyjne - podkreśla szef Oddziału Chirurgii Dziecięcej.