Informacja dotycząca polityki plików cookies: Informujemy, iż w naszych serwisach internetowych korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Dalsze korzystanie z naszych serwisów, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności. Zamknij.
Koszalin, Poland
wydarzenia

Lekarzu, reaguj na przemoc!

Autor ekoszalin.pl za Bartłomiej Krystyński 21 Marca 2014 godz. 10:27
Rozmowa z wiceministrem zdrowia Igorem Radziewiczem-Winnickim.

Panie Ministrze, jaką rolę może i powinien odgrywać lekarz w przeciwdziałaniu przemocy?

Większość  osób doznających przemocy  w rodzinie wysyła sygnały, które ujawniają się pod postacią masek chorobowych, powtarzających się urazów czy innych dolegliwości. W naszym kręgu kulturowym lekarze pełnią ważną funkcję. Ludzie łatwiej zwierzają się lekarzowi niż policjantowi czy pracownikowi pomocy społecznej. Dopiero rozmowa w atmosferze wzajemnego zaufania, spokoju i poszanowania godności człowieka stwarza idealną sytuację, by odkryć prawdziwe źródło problemów pacjenta.

 

Czy lekarze wiedzą, co robić w takich przypadkach?

Kiedy porównywaliśmy wiedzę, kompetencje i umiejętności wśród uczestników procesu przeciwdziałania przemocy, czyli pracowników pomocy społecznej, policjantów i pracowników opieki zdrowotnej, okazało się, że lekarze dysponują najmniejszą wiedzą, jak postępować, a jednocześnie mają – paradoksalnie – największe przekonanie o swoich kompetencjach. Tymczasem na pracownikach systemu opieki zdrowotnej spoczywa kluczowa rola  wczesnego rozpoznania symptomów i umiejętności odpowiedniego reagowania - od wsparcia psychologicznego do skierowania pacjenta do odpowiednich instytucji, w których otrzyma pomoc psychologiczną i prawną.

 

To wymaga spojrzenia na medycynę jako na coś więcej niż tylko zajmowanie się chorobami. Trzeba wziąć pod uwagę dobrostan pacjenta, społeczny kontekst jego funkcjonowania…

Nowoczesna podstawowa opieka zdrowotna i koncepcja medycyny rodzinnej łączą te dwie funkcje.  Jest to kwestia szkolenia, budowania kompetencji, nauczania odpowiednich postaw i poczucia odpowiedzialności, a także zrozumienia mechanizmów, które należy wykorzystać w przypadku podejrzenia przemocy. Mówimy o poważnym problemie społecznym. Sprawa dotyczy wszystkich klas społecznych i osób z różnym poziomem wykształcenia. Nie jest tak, jak się powszechnie uważa, że problem dotyczy zmarginalizowanej grupy społecznej, osób wykluczonych czy ubogich. Z opieką zdrowotną regularny kontakt mają właściwie wszyscy, dlatego to właśnie ta instytucja ma największe znaczenie w identyfikowaniu następstw doznawania przemocy. Odpowiednia i szybka diagnoza pozwala udzielić pacjentowi innych, wyspecjalizowanych form wsparcia.

 

Zgodnie ze znowelizowaną ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie lekarze powinni być włączani  przez samorządy do zespołów interdyscyplinarnych i grup roboczych, zajmujących się konkretnymi przypadkami przemocy. Nie jest z tym najlepiej.

Lekarze i pielęgniarki funkcjonują w ramach podstawowej opieki zdrowotnej i w naturalny sposób są członkami środowisk lokalnych. Głównym kierunkiem działań  powinno być stymulowanie współpracy między służbami. Dzięki przeprowadzeniu dużych, reprezentatywnych badań odkryliśmy obszar, który bezwzględnie trzeba poprawić. Chodzi o rozwijanie świadomości u lekarzy, a także dostarczanie narzędzi samokształcenia, bo to najistotniejszy element nowoczesnej medycyny. Niezmiernie ważne jest także rozwijanie gotowości do współpracy pracowników opieki zdrowotnej z innymi służbami, przede wszystkim pomocy społecznej, a także Straży Miejskiej i Policji. Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych zorganizowała kampanię „Lekarzu, reaguj na przemoc!”, dotarła z materiałami edukacyjnymi do wszystkich POZ-ów. Lekarze zostali poinformowani o swoich zadaniach. To ważny krok, ale pamiętajmy, że zjawisko przemocy w rodzinie istnieje od lat i pewnie szybko nie zdołamy go wyeliminować.

 

Czy w swojej praktyce lekarskiej spotkał się Pan z sytuacjami dotyczącymi przemocy w rodzinie?

Tak. My, pediatrzy, jesteśmy wyczuleni na te kwestie. Mam wrażenie, że w przypadku pediatrii wiedza i stosowanie procedur w tym zakresie  jest na poziomie lepszym niż w przypadku medycyny skierowanej do osób dorosłych. U dorosłych, po pierwsze, trudniej rozpoznać przemoc, a po drugie rzadziej się o tym myśli. Wierzę, że dzięki kampanii PARPA zdołamy to zmienić.

Poprzedni artykuł

Czytaj też

Galińska-Gruchała: Musimy nad sobą panować

Paweł Kaczor - 19 Marca 2014 godz. 18:37
Ile przypadków zakażenia wirusem HIV wykryto w tym roku w naszym mieście? Jak należy się zabezpieczać? Czy warto wykonać badania kontrolne? – odpowiedzi na te, a także kilka innych pytań udzieliła lekarz medycyny, specjalista chorób zakaźnych, koordynator punktu HIV/AIDS w Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Koszalinie – Elżbieta Galińska-Gruchała. Jaka jest wykrywalność zakażenia wirusem HIV w Koszalinie? Jak ta kwestia wygląda w Polsce? Aktualnie na miesiąc marzec mamy 9 przypadków wykrytych zakażeń wirusem HIV. W naszym kraju szacunkowo jest ok. 35 tys. osób zakażonych, natomiast wykrytych mamy ok. 18 tys. przypadków. Problem stanowią osoby, które nie wiedzą o tym, że są zakażone, ponieważ stanowią źródło zakażenia dla innych osób. Należy pamiętać, że wystarczy jedno nasze ryzykowne zachowanie, które może doprowadzić do zakażenia. Najbardziej narażoną grupą są mężczyźni w wieku 18-39 lat.   Co należy robić, aby zminimalizować ryzyko zakażenia? Musimy nad sobą panować. Musimy zdawać sobie sprawę i brać odpowiedzialność za to, co robimy. Nie możemy mieć przypadkowych stosunków seksualnych. W takich przypadkach często nie wiemy kto jest naszym partnerem seksualnym, nie znamy jego statusu serologicznego. Dlatego zawsze taka osoba stanowi dla nas zagrożenie. Patrząc na partnera nie można powiedzieć czy dana osoba jest czy nie jest zakażona.   Jeśli dochodzi do takich stosunków, to można się jakoś zabezpieczyć? W zasadzie nie powinno być seksu bez prezerwatywy, ale musimy zdawać sobie sprawę, że nie rozstrzyga ona w 100% bezpieczeństwa. Prezerwatywa ma określoną datę przydatności, nie może być przechowywana w ciepłych miejscach, gdyż zmienia to jej strukturę. Wydolność seksualna młodych ludzi jest duża, ale nie można zmieniać partnerów seksualnych bez zastanowienia, bo potem są dramaty. Trzeba się zahamować i pomyśleć. Wiem, że młodzi ludzie lubią potańczyć, pobawić się, ale to nie znaczy, że np. nasz każdy znajomy ma być partnerem seksualnym.   Co zrobić, gdy podejrzewamy, że jesteśmy zakażeni wirusem HIV? Co ma zrobić osoba, której obawy się potwierdzą? Jeśli jest takie przypuszczenie to taka osoba musi mieć odwagę, żeby przyjść i zrobić sobie badania. Zakażenie wirusem HIV nie boli, on niszczy naszą odporność. My dążymy do tego, żeby wprowadzić leczenie, mieć tego wirusa pod kontrolą. Jeśli dana osoba wie, że jest zakażona to ma pewne zobowiązana. Jednostka musi poinformować wszystkich swoich byłych jak i ewentualnych przyszłych partnerów seksualnych o tym, że jest zakażona.   Czy w Koszalinie prowadzone jest leczenie? Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Koszalinie nie prowadzi leczenia. Zajmujemy się tylko kwestią wykrycia zakażenia wirusem HIV. Proces leczenia w zakresie województwa zachodniopomorskiego prowadzi Poradnia Nabytych Niedoborów Immunologicznych w Szczecinie. Pracują tam dobrzy lekarze, a pacjenci, którzy tam trafiają, są bardzo zadowoleni.   Jakie są objawy zakażenia wirusem HIV? Należy podkreślić, że objawy chorobowe nie muszą zawsze występować. Może być tak, że dojdzie do zakażenia, nie będzie objawów i dopiero np. po 8-10 latach coś się zaczyna dziać. Natomiast zakażenie można podejrzewać, gdy np. występują różnego rodzaju wysypki czy gorączka utrzymuję się przez długi czas i nie reaguje na leczenie. Objawem może być również np. ból brzucha, utrzymująca się biegunka czy powiększone węzły chłonne. Trzeba jednak pamiętać, że objawów może nie być w ogóle, bądź mogą występować pod różnymi postaciami, gdyż różni pacjenci mogą mieć różne objawy.   Czyli warto wykonywać badania? W koszalińskiej poradni są one wykonywane bezpłatnie? Bezwzględnie warto wykonywać badania. Czy my jesteśmy święci? Każdy z nas ma jakąś przeszłość seksualną. My robimy badania w punkcie HIV/AIDS bezpłatnie i anonimowo. Nie potrzebujemy żadnych dokumentów. Badania można wykonać w każdą środę w godz. 15.00 – 17.30.     Każdy może się przebadać czy są jakieś ograniczenia? Badania wykonujemy osobom powyżej 18 roku życia. W momencie, gdy przyjdzie do nas pacjent, jest przeprowadzana rozmowa. Pacjent mówi dlaczego chce zrobić badanie, co go do tego skłoniło. Jeśli istnieje podejrzenie zakażenia, to wykonywane jest badanie. Proszę, żeby każda osoba, która podejrzewa, że jest zakażona, zastanowiła się. Pacjenci nie płacą żadnych pieniędzy, nie potrzeba żadnego skierowania, badanie jest bezpłatne. Nie potrzebne nam jest nazwisko.   Dziękuje za rozmowę.