TOZ: Psy i koty mają opiekę

Czteroletni owczarek belgijski malinois o imieniu Kuno jest kolejnym psem, który został nagrodzony za odwagę podczas swojej służby w Afganistanie. Był on członkiem oddziału sił specjalnych brytyjskiej marynarki wojennej SBS (Special Boat Service), który w 2019 roku przeprowadził nocny rajd na prawdopodobne miejsce pobytu terrorystów z Al-Kaidy. Komandosi na miejsce akcji zostali przetransportowani śmigłowcem. Kuno i jego przewodnik byli jednymi z pierwszych, którzy wyskoczyli z helikoptera. Biegnąc po otwartym terenie, napotkani zostali ostrzelani z karabinu maszynowego. Cudem nikt nie został ranny i razem z resztą drużyny szturmowej dotarli bezpiecznie do kompleksu. Kuno został natychmiast skierowany do pracy - poszukiwania broni i materiałów wybuchowych. Poprowadził cały zespół bezpiecznie przez teren, ostrzegając ich przed różnymi ukrytymi materiałami wybuchowymi. Po bezpiecznym przejściu Kuno wrócił do swojego przewodnika, a zespół kontynuował misję w kierunku innego zestawu budynków w kompleksie. Nagle granaty zaczęły eksplodować w pobliżu drużyny i komandosi znaleźli się w strefie zaporowego ognia z karabinu maszynowego. Terrorysta tylko czekał, by któryś z żołnierzy wychylił się. Mając przewagę pozycji wiadomo było, że komandosi nie mogą posuwać się naprzód bez poniesienia ciężkich strat. Przekonany o umiejętnościach swojego psa, opiekun Kuno puścił go, by obezwładnić wroga. Kuno bez wahania podbiegł do napastnika. Zaskoczony terrorysta zdołał jednak wystrzelić serię pocisków, a kilka z nich trafiły w tylne łapy Kuno. Kuno jednak kontynuował swój atak. Obezwładnił napastnika i umożliwił komandosom na wejście do akcji. Odwaga i determinacja Kuno odegrały fundamentalną rolę w operacji, która zakończyła się największym sukcesem przeciwko Al-Kaidzie od kilku lat. Nie tylko z powodu tej operacji, ale także wielu innych, w które był zaangażowany Kuno, sprawiło, że całkowicie zasłużył na medal PDSA Dickin. Jego rekonwalescencja trwa, ale Kuno cieszy się teraz emeryturą i prowadzi spokojne życie ze swoją kochającą rodziną.

Prokuratura Okręgowa w Koszalinie zdecydowała, że wszczyna śledztwo "w sprawie o sprowadzenie niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia wielu osób poprzez spowodowanie zagrożenia epidemiologicznego, choroby zakaźnej i zarazy zwierzęcej (od 2011 r. do marca 2017 r.). poprzez niespełnienie wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt "Leśny zakątek"przez osoby reprezentujące Towarzysko Opieki nad Zwierzętami w Polsce Oddział w Koszalinie. O sprawie konfliktu w "Leśnym zakątku" informowaliśmy w lutym ubr. w materiale " Człowiek człowiekowi" . Przypomnijmy, ówcześni pracownicy schroniska złożyli do prokuratury doniesienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez zarządzający schroniskiem, miejscowy oddział Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Twierdzili, że są zmuszani do transportowania i składowania na terenie schroniska padłych zwierząt dzikich i domowych.  - Zmuszanie nas do zajmowania się i sprawowania opieki nad przywożonymi do schroniska dzikimi zwierzętami wykracza poza nasze kompetencje i obowiązki – informowała Małgorzata Leśniewska. Teraz sprawa ta będzie miała dalszy ciąg, a śledczy sprawdzą czy doszło do zagrożenie epizootycznego. A jeżeli tak, to kto je spowodował. 

Po naszym materiale "Małe sarny pomagać, czy nie pomagać" powiatowy lekarz weterynarii wydał oświadczenie, a 28 koszalińskich lekarzy weterynarii wezwało prezydenta Koszalina do usunięcia naruszenia prawa. Sprawa opieki nad dzikimi zwierzętami  mieście budzi coraz większe emocje. Otrzymaliśmy oświadczenie Powiatowego Lekarza Weterynarii. Oto jego treść:  Otrzymaliśmy także podpisane przez koszalińskich weterynarzy "Wezwanie Prezydenta Miasta do usunięcia naruszenia prawa:Do powyższych oświadczeń odniosło się TOWARZYSTWO OPIEKI NAD ZWIERZĘTAMI w Polsce Oddział w Koszalinie, które twierdzi, że zgodnie z  ustawą o ochronie przyrody,  każdy może udzielić pomocy zwierzowi transportując go do weterynarza lub wyspecjalizowanego ośrodka. Ponadto TOZ oświadcza, że od początku roku ma podpisaną umowę z gabinetem weterynaryjnym TELVET na pomoc rannym, dzikim zwierzętom.  Art. 52. ustawy o Ochronie Przyrody  2. W stosunku do gatunków zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą być wprowadzone, w przypadku braku rozwiązań alternatywnych i jeżeli nie są szkodliwe dla zachowania we właściwym stanie ochrony dziko występujących populacji chronionych gatunków zwierząt, odstępstwa od zakazów:  4) chwytania zwierząt rannych lub osłabionych w celu udzielenia im pomocy weterynaryjnej i przemieszczania ich do ośrodków rehabilitacji zwierząt;   

W maju i czerwcu pojawiają się przypadki znajdowania w trawie koźląt. Zdarza się, że matka ginie i zostawia maluchy Co mamy zrobić, aby im pomóc i nie skazywać na życie w niewoli? Nie powinniśmy zbliżać się ani tym bardziej dotykać zwierzęcia. Musimy uzbroić się w cierpliwość i obserwować. Nawet przez kilka godzin.  Dopiero gdy o zachodzie słońca matka się nie pojawi, mamy prawo zastanowić się nad interwencja. Sytuacja zmienia się, gdy w wypadku komunikacyjnym - na naszych oczach -  ginie mama koźlaka lub inni ludzie już wzięli zwierzątko na ręce. Zapach człowieka może bardzo zaniepokoić łanię. Potem może ona porzucić swoje młode, a tym samym skazać je na śmierć.  Zdarzają się jednak nietypowe sytuacje. Oto relacja Bogumiły Tiece, inspektora TOZ w Polsce Oddział w Koszalinie: "Otrzymałam  informacje, że na stacji BP,  pracownicy znaleźli  małą  sarenkę. Była zmarznięta i słaba, leżała przy dystrybutorze na betonie. Pracownicy wzięli ją na zaplecze, aby ogrzać. Odebrałam  malucha i  natychmiast  skontaktowałam się  z ośrodkiem rehabilitacji dzikich zwierząt.  Otrzymałam wytyczne co do tymczasowej opieki na zwierzaczkiem.  Był weekend.  Wieczorem  szukałam śladów matki w okolicach stacji, zostawiając na trawie sarnie dziecko na pewien czas i bacznie obserwując. To ruchliwe miejsce. Mieszkańcy wyprowadzają tam   psy a z drugiej strony pędzą auta. Całkiem  możliwe, że matka zginęła pod kołami auta a może ktoś przywiózł sarenkę na stacje nie wiedząc  jak  się  nią opiekować  po zabraniu z lasu,  może matka tak się spłoszyła , że nie wróci Było pewne, że nie mogę zostawić słaniającej się na nóżkach  maleńkiej , wychudzonej sarenki na pewną śmierć głodową lub rozszarpanie przez psy. Karmiłam ją przez weekend mlekiem kozim zgodnie z zaleceniami specjalistów z ośrodka dla dzikich zwierząt . W poniedziałek miała jechać do azylu dla dzikich zwierząt przy parku wolińskim. Gdy szykowałam malucha do drogi, weszli do mojego ogródka panowie z  inspekcji weterynaryjnej w asyście policji - z zarzutami , że przetrzymuję dzikie zwierze. Nie przetrzymuję, a niosę pomoc. Panów  nie interesował stan   zwierzaka, ani gdzie go wiozę. Zainteresowali się tym, jakim środkiem transportu mam zamiar zawieźć sarenkę. Ustawa o Ochronie Przyrody art. 52 zezwala na pomoc rannym  lub osłabionym zwierzętom  dzikim  w celu udzielenia im pomocy weterynaryjnej i przemieszczania ich do ośrodków rehabilitacji zwierząt.  Powiatowy lekarz weterynarii twierdzi, że zachowałam się niehumanitarnie. Według niego powinnam zostawić malutką  sarenkę gdzieś w lesie.  Nie wiemy  jednak co stało się z matką. Może ktoś malucha porwał z lasu i porzucił w mieście.  Weterynarz  powołuje się na zdjęcia chodzącej blisko lasu od strony giełdy  samochodowej sarny w czasie laktacji. Takich saren obecnie jest pełno. Przypominam, że mamy okres lęgowy.  Nie ma żadnej gwarancji, że owa sarna to  matka tej znalezionej  na BP.  Uważam, że powiatowy lekarz weterynarii zamiast podejmować takie bezzasadne interwencje powinien poświęcić więcej czasu na uświadomienie ludziom, jak powinni zachowywać się w takich sytuacjach. Korzystając z okazji powiem, że w sytuacji, w której znaleźliśmy sarenkę powinniśmy: nie podejmować zbyt pochopnie interwencji. Starać się jak najszybciej powiadomić specjalistę. Wskaże nam on działania, które zwiększą szanse na przeżycie zwierzęcia. nigdy nie biegnijmy za zwierzęciem. Jeżeli jest na tyle mocne, że ucieka, to długotrwały pościg szczególnie w upalny dzień skończy się jego śmiercią. Ucieczka w panice zwierzęcia to także narażenie go na dodatkowe niebezpieczeństwo urazu. podczas unieruchamiania sarny uważajmy na to, by zachowywać się spokojnie.  zawsze zakryjmy jej oczy. Oszczędzi jej to stresu, jakim jest bliski kontakt z człowiekiem".  

15 maja Powiatowy Lekarz Weterynarii wydał decyzję o odebraniu koszalińskiemu schronisku, numeru weterynaryjnego pozwalającego na prowadzenie placówki - poinformowała Dorota Róża Chałat, radna koszalińskiej Rady Miejskiej. Od 15.05. schronisko zostało zamknięte, tzn.nie przyjmuje nowych zwierząt. Decyzja, ta jest następstwem złożenia zawiadomienia przez pracowników dotyczącego łamania obowiązujących przepisów poprzez wyjazdy interwencyjne do zwierząt dzikich. - Dzikie zwierzęta nie mogą przebywać w tych samych obiektach, w których przebywają psy i koty, nie można też używać tego samego sprzętu do pomocy jednym i drugim - mówi Marek Kubica, Powiatowy Lekarz Weterynarii w Koszalinie. - Podobnie niewskazane jest, aby osoby na co dzień przebywające i opiekujące się zwierzętami domowymi, miały styczność z dziką zwierzyną - dodał. Na tym nie koniec sprawy "schroniska". Czekamy bowiem na wyniki kontroli Powiatowej Inspekcji Pracy oraz prezydenta Koszalina.