Wernisaż wystawy odbył się w minioną sobotę. Prezentowane na wystawie fotografie powstawały w latach 80. i 90. XX wieku. Należą do stosunkowo mniej znanych, ale równie interesujących. Artysta eksperymentuje ze światłem i ruchem osiągając efekty zbliżone do abstrakcji, z drugiej strony robi zdjęcia formalnie przeciwstawne – liryczne martwe natury podejmujące wątki egzystencjalne...
Andrzej Lachowicz (ur. 14 sierpnia 1939 w Wilnie, zm. 30 grudnia 2015 we Wrocławiu) – polski grafik, fotografik, malarz, twórca filmów, teoretyk sztuki, członek grupy Permafo i współtwórca galerii o tej samej nazwie. Studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1957-1960), potem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta) we Wrocławiu. Od 1968 był członkiem ZPAF. Pomysłodawca Międzynarodowego Triennale Rysunku we Wrocławiu. Był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1997), Verien Kulturokontakte w Wiedniu (1991) i PRO-HELVETIA w Szwajcarii. W 2009 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz w tym samym roku otrzymał Nagrodę im. Katarzyny Kobro. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
W twórczości i biografii artysty możemy odnotować ważny wątek koszaliński: miał tu rodzinę i często przyjeżdżał także z powodów artystycznych – był uczestnikiem Plenerów w Osiekach i przyjaźnił się z Andrzejem Ciesielskim i Zdzisławem Pacholskim. Jego praca (obraz) znajduje się w Kolekcji Osieckiej Muzeum w Koszalinie.