Po odwołaniu 14. edycji w 2024 r. z powodu braku środków, w 2025 r. festiwal wraca z nowym rozmachem. Polskie Radio Koszalin informowało, że dzięki dofinansowaniu z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego festiwal zaplanowano na ostatni tydzień września 2025 r. i ma obejmować dziesięć pokazów, w tym siedem przedstawień konkursowych. Wersja repertuarowa na stronie BTD potwierdza, że główne wydarzenia zaplanowano między 24 a 28 września.
Program festiwalu
Pełny program XV m‑teatru obejmuje siedem konkursowych spektakli oraz dodatkowe prezentacje, rozmowy i galę finałową. Według repertuaru BTD poszczególne wydarzenia odbędą się w Koszalinie na dużej i małej scenie teatru:
Data (września 2025)GodzinaSpektakl i teatrUwagi
24 (środa)18:00„Dzieje grzechu” – Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie Otwarcie festiwalu
25 (czwartek)18:00„Opowieści o zwykłym szaleństwie” – Teatr Ochoty im. H. i J. Machulskich w Warszawie Spektakl konkursowy
26 (piątek)18:00„Mewa” – Teatr Collegium Nobilum w Warszawie (AST Warszawa) Spektakl konkursowy
26 (piątek)21:30„Solaris” – Bałtycki Teatr Dramatyczny w KoszaliniePokaz konkursowy
27 (sobota)18:00 „Ciało dziewczyny” – Teatr Nowy im. K. Dejmka w ŁodziSpektakl konkursowy
27 (sobota)21:00 „Trik Patricka” – Teatr im. W. Bogusławskiego w KaliszuSpektakl konkursowy
28 (niedziela)16:00 „Laborantka” – Teatr Współczesny w WarszawieSpektakl konkursowy
28 (niedziela)19:00„Laborantka” – Teatr Współczesny w WarszawieGala zakończenia
Opisy spektakli
„Dzieje grzechu” (Narodowy Stary Teatr w Krakowie) – adaptacja powieści Stefana Żeromskiego w reżyserii Wojtka Rodaka, która reinterpretując oryginał, oddaje głos bohaterce Ewie. Twórcy sięgają po perspektywę queer‑feministyczną, dekonstruują patriarchalne narracje i starają się wyzwolić przedstawienie kobiecego ciała z melodramatycznych konwencji.

„Opowieści o zwykłym szaleństwie” (Teatr Ochoty w Warszawie) – sztuka Petra Zelenki to groteskowo‑komiczna opowieść o ludziach, którzy pragną miłości i normalności. Bohaterowie próbują odzyskać sens i spokój, ale ich wysiłki prowadzą do stopniowego popadania w szaleństwo.

„Mewa” (Teatr Collegium Nobilum w Warszawie) – Katarzyna Minkowska przenosi klasyczną sztukę Czechowa w dzisiejsze realia. Spektakl bada, jak współcześni artyści odnajdują się w znanych rolach i co oznacza „mieć prawo do bycia aktorem”. Dzięki warsztatom z metody Michaiła Czechowa praca nad emocjami i psychiką postaci jest szczególnie pogłębiona.

„Solaris” (Bałtycki Teatr Dramatyczny) – monodram inspirowany powieścią Stanisława Lema. Kelvin, bohater spektaklu, uciekając na planetę Solaris, mierzy się z traumą i wspomnieniami, zwłaszcza z żalem po śmierci ukochanej. Przedstawienie podkreśla metafizyczny wymiar podróży w głąb własnego umysłu.

„Ciało dziewczyny” (Teatr Nowy w Łodzi) – sztuka Darii Sobik i reżyserii Pameli Leończyk przedstawia dwie perspektywy: młodej Daisy odkrywającej seksualność i dojrzałej kobiety, która powraca do prowincjonalnego miasteczka, by spojrzeć na własną młodość. Spektakl rekonstruuje pamięć o dorastaniu, budzących się pragnieniach i relacjach między dziewczynami; to opowieść o ciele uczącym się odmawiać tego, na co nie jest gotowe, i przyjmować to, czego naprawdę pragnie.

„Trik Patricka” (Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu) – autor Kristo Šagor prezentuje historię chłopca, który marzy o rodzeństwie. Patrick podsłuchuje rozmowy rodziców o ciąży, ale szybko przekonuje się, że dorastanie i akceptacja inności są trudniejsze niż myślał. Dzięki odważnym pytaniom i rozmowom zdobywa wiedzę, która pomaga mu zrozumieć nową rolę. Tekst porusza temat akceptacji i w zabawny sposób pokazuje, że szczera rozmowa ułatwia oswajanie się z innością.

„Laborantka” (Teatr Współczesny w Warszawie) – polska prapremiera sztuki Elli Road. Akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w której każdy obywatel otrzymuje „rating” oparty na DNA. Główna bohaterka, laborantka Bea, zakochuje się w Aaronie; oboje mają wysokie noty, jednak pragnienie macierzyństwa zderza się z systemem, w którym o statusie i relacjach decydują wyniki genetyczne. To dystopijna opowieść poruszająca problem biopolityki i wykluczenia.

Dlaczego warto?
Koszalińskie Konfrontacje Młodych „m‑teatr” pokazują, jak różnorodne są poszukiwania artystyczne młodych reżyserów w Polsce. Tematyka sięga od reinterpretacji klasyki przez feministyczną perspektywę i groteskowe komedie, po współczesne dystopie. Dla widzów to okazja, by w jednym tygodniu zobaczyć spektakle prezentowane w największych teatrach w kraju i skonfrontować się z nowymi zjawiskami.
Festwial zainaugurowany w 2010 r. jest również szansą na wymianę doświadczeń między środowiskami teatralnymi z różnych regionów. Otwarte dla publiczności spotkania, warsztaty i dyskusje to integralna część programu. XV edycja, wspierana przez Ministerstwo Kultury, ma być większa niż poprzednie i, zgodnie z intencją organizatorów, przyczynić się do rozwoju młodego teatru w Polsce.