Szaniawski, najwybitniejszy dramaturg polskiego dwudziestolecia międzywojennego, patron wielu scen dramatycznych w Polsce, stworzył utwór o teatrze i ludziach teatru.
Przedstawia teatr realistyczny, oparty na rzeczywistości, naturalistyczny. Dyrektorem „Małego Zwierciadła” jest człowiek zasadniczy, lubiący porządek i dyscyplinę, realista w życiu i pracy. Jego hobby to zbieranie i zapisywanie cudzych snów, które stara się wyjaśniać, wyciągać z nich psychologiczne wnioski Druga wizja teatru to teatr ukrytych uczuć, nieujawnionych, nieuświadomionych. Rozgrywa się w sercach, myślach sumieniach, snach, pamięci. Jest to teatr poetycki, wizyjny i psychologiczny, w którym zdarzenia mają ulotny, symboliczny wymiar i wymagają od widza nie tyle zrozumienia, co przeżycia.
Szaniawski tą sztuką wypowiada się o koncepcji dwóch „teatrów jednej rzeczywistości”, polegającej na wzajemnym uzupełnianiu się teatru realnego i wizyjnego. Należy je ze sobą łączyć w jedną całość artystyczną, bo tylko w ten sposób można przedstawić na scenie świat człowieka: zewnętrzny i wewnętrzny, świat konkretów i świat wizji, poezji, uczuć i przeżyć.
WYSTĘPUJĄ : ( w kolejności pojawiania się na scenie)
Dyrektor - Roman Dopieralski
Laura - Jadwiga LIss
Woźny - Czesław Kaszubiak
Lizelotta- Bożena Kolisz
Deszczowa Dziewczyna - Lucyna Łagodzicz
Autorka - Halina Fejsterowicz
Montek - Stefan Makowski
Matka- Ewa Korsakowska
Pani - Jolanta Kowerska
Córka- Alicja Dopieralska
Leśniczy - Krzysztof Kolisz
Inspicjentka -Ewa Nowakowska
Suflerka -Wiesława Adamowicz- Kłoczowska
Pani Krysia- Krystyna Kijek
Pani Basia - Barbara Tomaszewska
Rezyseria: Ewa Czapik-Kowalewska
Muzyka: Rafał Kowalewski