„Czas i miejsce dla sztuki” – wystawa ZPAP Koszalin–Słupsk w Bałtyckiej Galerii Sztuki

Tradycja Osiek – od awangardy do współczesności

Osieki, od dziesięcioleci określane mianem „mekki artystów”, zapisały się w historii sztuki dzięki Międzynarodowym Spotkaniom Artystów, Naukowców i Teoretyków Sztuki organizowanym w latach 1963–1981. Od 1998 roku tradycję tę kontynuuje coroczny plener „Czas i miejsce dla sztuki”, zapoczątkowany przez Ewę Miśkiewicz-Żebrowską i Bożenę Hannę Giedych z ZPAP Koszalin–Słupsk.

Magiczny Dworek Osiecki od ponad stu lat przyciąga artystów, inspirując ich urokliwym krajobrazem, bliskością jeziora Jamno i morza, światłem i atmosferą tego niezwykłego miejsca. Plenery są okazją do twórczej wymiany, konfrontacji różnych tradycji i szkół artystycznych, a także refleksji nad historią i rolą sztuki w świecie współczesnym.

Wybitni twórcy i bogate zbiory

W Osiekach gościli wybitni polscy artyści o randze europejskiej, m.in. Erna Rosenstein, Edward Dwurnik, Józef Wilkoń, Aleksandra Jachtoma, a także profesorowie uczelni artystycznych – Ireneusz Pierzgalski, Zbylut Grzywacz, Krzysztof Meissner, Wojciech Sadley, Waldemar Marszałek, Marian Nowiński czy Stanisław Tabisz.

Dzięki ich obecności oraz pracy zapraszanych artystów powstała kolekcja licząca już ponad 600 obrazów, które wyróżniają się różnorodnością technik, tematów i indywidualnych poszukiwań twórczych.

Dialog o sztuce współczesnej

Plenery w Osiekach to nie tylko malarstwo – to także przestrzeń do debat i dyskusji o sztuce współczesnej, organizacji spotkań autorskich, seminariów i wykładów. To miejsce, gdzie spotykają się artyści, historycy i krytycy sztuki, by wspólnie szukać odpowiedzi na pytania o rolę twórczości w świecie postawangardowym.

Finisaż i wystawa

Wystawa „Czas i miejsce dla sztuki” jest okazją, by przyjrzeć się temu niezwykłemu dorobkowi i raz jeszcze powrócić do klimatu plenerów osieckich. Finisaż odbędzie się 28 sierpnia 2025 roku o godz. 18:00 w Bałtyckiej Galerii Sztuki, a wstęp jest wolny.

To wydarzenie, które nie tylko podsumowuje kolejną edycję pleneru, ale także przypomina, że sztuka – niezależnie od czasów i okoliczności – zawsze znajduje swoje miejsce i swój czas.