W styczniu prezentujemy jeden z atrybutów jeźdźca konnego z okresu średniowiecza. Żelazne, zachowane w bardzo dobrym stanie strzemię.
Jednymi z pierwszych prac wykopaliskowych realizowanych przez powojenne Muzeum w Koszalinie były badania na średniowiecznym zamku w Starym Drawsku (Drahimiu), jednej z nielicznych zachowanych ceglanych twierdz gotyckich w naszym regionie. Przyniosły one szereg spektakularnych znalezisk militariów, stanowiących element wyposażenia dawnej załogi zamku.
Wśród nich znajdował się szereg elementów oporządzenia jeździeckiego. W okresie walczyć konno mogli jedynie szlachetnie urodzeni oraz ich najbliżsi towarzysze, których zwano kopią – a więc kilkunastoosobowy oddział zbrojnych skupionych wokół ciężkozbrojnego rycerza.
Jednym z elementów średniowiecznego oporządzenia jeździeckiego było żelazne strzemię, które ułatwiało wsiadanie na konia oraz utrzymanie się w siodle w czasie jazdy. To udogodnienie pojawiło się w Europie na początku wczesnego średniowiecza, dzięki azjatyckim ludom stepowym atakującym kontynent od wschodu, a którzy do perfekcji opanowali sztukę jazdy i walki konnej. Z uwagi na to, że później stało się ono atrybutem rycerza weszło również w kanon średniowiecznej symboliki, a nawet pojawiło się w jednym z herbów.
Znalezione na zamku drahimskim strzemię wykonano z dobrej jakości żelaza. Rozszerzający się ku dołowi pałąk zapewniał wygodne oparcie dla stopy jeźdźca, który kilkaset lat temu zamieszkiwał twierdzę pomiędzy dwoma jeziorami.
Wstęp bezpłatny