50 i 60 lat razem

Notki biograficzne przygotowane przez Jubilatów:

Anna i Edward Raczyńscy 

Dostojna Jubilatka Pani Anna urodziła w 1950 r. w Przytoku k/Zielonej Góry. W 1957 r. rodzice przeprowadzili się do miejscowości Sucha Koszalińska, gdzie Pani Anna skończyła szkołę podstawową. W 1964 r. podjęła naukę w Szkole Rzemiosł Budowlanych, a po jej ukończeniu w Technikum Budowlanym.

Dostojny Jubilat Pan Edward  urodził się w 1948 r. w Myśliborzu gdzie ukończył szkołę podstawową i w roku 1962 r. przyjechał do Koszalina, gdzie podjął naukę w Szkole Rzemiosł Budowlanych, a po jej ukończeniu w Technikum Budowlanym.

Pierwsze spotkanie i wzajemne zauroczenie nastąpiło w październiku 1965 r. w czasie zbiórki harcerskiej. Była to szkolna miłość, która zaowocowała zawarciem związku małżeńskiego w dniu 13 maja 1967 r.

Pani Anna po zawarciu małżeństwa zajęła się prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci. Natomiast Pan Edward w styczniu 1967 r. podjął pracę jako majster w Koszalińskim Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych gdzie po dwóch latach awansował na kierownika robót inżynieryjnych.

Pomimo młodego wieku małżonkowi zdecydowali się na budowę domku jednorodzinnego i w 1969 r. nabywają od Skarbu Państwa działkę budowlaną na Rokosowie. W dniu 1.04.1971 r. wprowadzili się do częściowo wybudowanego domu.

W latach 1974-1982 Pan Edward pracował w BPBO „Miastoprojekt-Koszalin", a od maja 1982 r. do sierpnia 1988 r. był dyrektorem biura Zarządu Polskiego Związku Wędkarskiego w Koszalinie. Od września 1988 r. do kwietnia 2004 r. prowadził własną działalność gospodarczą. Od maja 2004 r. jest na zasłużonej emeryturze.

Dostojny Jubilat działalność społeczną rozpoczął w 1976 r. jako przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego w Szkole Podstawowej Nr 3, gdzie wspólnie z mieszkańcami Rokosowa powołuje Społeczny Komitet Budowy Szkoły Podstawowej Nr 3. Działalność Komitetu doprowadza do wybudowania nowej szkoły przy ul. Jabłoniowej.

W latach osiemdziesiątych przez dwie kadencje pełnił funkcje radnego Rady Miejskiej w Koszalinie.

W latach 2008-2016 był sekretarzem Rady Osiedla „Rokosowo".

Od lutego 2011 r. pełni funkcję Prezesa Koła Pszczelarzy w Koszalinie.

Za działalność społeczną został odznaczony: „Medalem za Zasługi dla Koszalina, Odznaką Honorową „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Koszalińskiego", Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz wieloma odznaczeniami resortowymi.

Pasją Dostojnych Jubilatów jest działka rekreacyjna w Maszkowie, którą nabyli w 1997 r. Na działce Pani Anna z zamiłowania ogrodniczka pielęgnuje ogród kwiatowy, a Pan Edward jako mistrz pszczelarstwa prowadzi 60 pniową pasiekę.

Dostojni Jubilaci wychowali 3 dzieci: córka Joanna jest dyrektorem Zespołu Szkół  Nr 9 (Elektronik) w Koszalinie, syn Jarosław prowadzi własny zakład stolarski, a syn Kazimierz jest nauczycielem w Zespole Szkół Nr 1 (Ekonom) w Koszalinie.

Doczekali się 6 wnucząt: Radosława, Stanisława, Adriany, Pawła, Grzegorza i Marii oraz  3 prawnucząt: Bartosza, Alicji i Marcela.

Anna i Tadeusz Lenartowicz.

Dostojny Jubilat Pan Tadeusz Lenartowicz urodził się w  1927 roku  w Ćmiszewie k/ Sochaczewa. W Koszalinie mieszka od września 1952 roku. Po zamieszkaniu w Koszalinie podjął pracę w ówczesnym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.in. jako kierownik działu organizacyjnego. W latach 1960-1966 działa  w Związku Harcerstwa Polskiego, będąc zastępcą komendanta Hufca w Koszalinie.  W 1966 roku podejmuje pracę w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni. Tam, oprócz pracy zawodowej, rozpoczyna swoją aktywność jako główny organizator i opiekun sekcji kolarskiej „Spółdzielca Koszalin", znanej na Pomorzu i w kraju. Organizował wyścigi kolarskie w mieście, województwie i w Polsce. Współpracował m.in. z Czesławem Langiem.    W 1985 roku jako sędzia klasy państwowej sędziował w Wyścigu Pokoju. Działalność społeczną łączył z pracą zawodową, która trwała do 1992 roku. Na emeryturze zaangażowany  w działalność społeczną i samorządową w mieście. Początkowo jako zastępca, następnie jako przewodniczący Rady Osiedla „Śródmieście", a w kolejnych latach i obecnie jako jej członek. Od 1999 roku do chwili obecnej przewodniczy Stowarzyszeniu Śpiewaczemu „Śródmieście". Organizuje koncerty z udziałem chórów i kapel osiedli koszalińskich i zespołów z regionu. Jest członkiem Związku Piłsudczyków RP.  Od 2015 roku - członkiem Koszalińskiej Rady Seniorów. Za zaangażowanie społeczne i działalność w Koszalinie i regionie wyróżniony wieloma odznaczeniami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego oraz medalami za zasługi dla Koszalina  i województwa.

            Szanowna Jubilatka Pani Anna Lenartowicz urodziła się w  1930 roku  w Aleksandrowie Kujawskim. W latach 1931-1939 mieszkała w Gdyni, a po wysiedleniu ponownie wraca do Aleksandrowa. Po zdobyciu wykształcenia pedagogicznego w Słupsku                                                                                                                                                                                                     rozpoczyna pracę  w Koszalinie w 1953 r. jako (wówczas) kierownik w Szkole Podstawowej nr 4, a następnie pracuje jako nauczycielka w szkołach podstawowych. Zaangażowana również w pracę społeczną m.in. działalność harcerską. Za szczególnie wyróżniającą pracę pedagogiczną otrzymuje nagrody Kuratora i Ministra Oświaty i Wychowania, zostaje odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.  Od 1984 roku - na emeryturze - pomaga w opiece nad wnukami, wspiera męża w działalności społecznej.

            Jubilaci poznali się w 1957 roku w Darnkowie k/Kudowy Zdroju, gdzie pracowali na kolonii letniej. W tym samym roku 12 października wzięli ślub w Urzędzie Stanu Cywilnego   w Koszalinie.  W 1958 roku urodziła się pierwsza córka - Mariola, a po trzech latach druga – Barbara. Mariola jest nauczycielką, a jej mąż inspektorem budowlanym, Barbara – ekonomistką, jej mąż – kapitanem żeglugi wielkiej.

            Dostojni Jubilaci mają troje wnucząt: Joannę – ekonomistkę, Marcela - radcę prawnego i Martynę – studentkę Uniwersytetu Gdańskiego.

            Jubilaci doczekali się pierwszego prawnuka – Michałka (od wnuczki Joanny), który sprawia im wiele radości. Z nadzieją oczekują następnych.