Same Road totalne / VIDEO

Lokal przy ul.Piastowskiej to miejsce, gdzie prezentują się zespoły z szeroko pojętej alternatywy. Same Road nie należy do formacji, które kokietują widzów. Zdecydowanie grają swoje i może to nawet nieprzygotowanego odbiorcę irytować. Maja wiernych fanów, ale jeśli ktoś nie słuchał nigdy psychodelii z końca lat 60-tych minionego wieku, to może czuć się nieswojo. Zespół sam opisuje swoją propozycje jako: Jam Band / Muzyka minimalistyczna / Muzyka psychodeliczna. Tworzy ją na gitarze, wspomaganej elektroniką (Robert „Robak” Kuliński), gitarze basowej-czeskiej Jolanie z połowy lat 70-tych (Emil Krocz) i perkusji (Sebastian „Strychu” Strycharczuk).

Materiał zaprezentowany w sobotni wieczór, składał się z utworów z ich ostatniego wydawnictwa „Muzyka do mycia okien” i dwóch nowych. Dźwięki szczelnie wypełniły sale BWA, kawałki składały się właściwie z riffów i noisowych ataków gitary. Nie było tu na nic więcej miejsca, a więc na solówki czy słowa. Słychać było, że panowie odrobili lekcje z przeszłości, ale nie bez własnej inwencji. W niektórych momentach ich propozycje brzmiały jak muzyka bardzo wczesnego Black Sabbath, po użyciu środków zmieniających świadomość. Długość koncertu była dopasowana do odporności widzów i pozostawiła miły niedosyt.

Jeśli jesteś czytelnikiem, który nigdy nie słyszał muzyki Same Road, możesz znaleźć ją na myspace.com/sameroadnoise.