Malarstwo z Osiek

Wystawa zorganizowana przy współpracy Związku Polskich Artystów Plastyków i Urzędu Miasta 
prezentuje płótna 18 artystów.

Poniżej prezentujemy listę prac ekspozycji zatytułowanej „Twórcze Osobliwości Międzynarodowych Plenerów Malarskich w Osiekach. Czas i Miejsce dla Sztuki (1998-2013)”

• Eugeniusz Geno Małkowski „Zostaną marzenia” akryl 1998
• Zyhdi Çakolli, „Kosowo-Powrót” IV, olej, 1999
• Jacek Taszycki, „Podróż”, akryl, 1999
• Edward Malinowski, Bez tytułu, 2004
• Janusz Plota, Bez tytułu, akryl, 2000
• Andrzej Słowik, Bez tytułu, akryl, 2004
• Inez Krupiński, Bez tytułu, akryl, 2008
• Stanisław Tabisz, „Wnętrze góry lodowej”, akryl, 1998
• Anita Piłat, „L’ECLISSE”, olej, 2010
• Wugar Mamiedow, „Lato”, olej, 2002
• Agata Buchalik-Drzyzga, „ Impresje morskie” II, akryl, 2000
• Lilia Bogatko, „Urodziny”, olej, 2002
• Michał Baca, „Morze”, olej, 2005
• Halina Zadrejko, „Osieckie trofea”, olej, 1999
• Todor Dimczewski, Bez tytułu, pastel, 1999
• Zbigniew Purczyński, wklęsłodruk, papier, 2000
• Stanisław Bałdyga, linoryt, papier, 1999
• Mirosław Koprowski, Osieki, olej, 2009

Wystawa potrwa do 31 sierpnia.

Tradycja osieckich spotkań artystów sięga 1963 roku. Inicjatorami tych wydarzeń byli Jerzy Fedorowicz i Marian Bogusz (w pierwszej edycji), wspomagani przez artystów koszalińskich. Plenery te, skupiając artystów polskiej awangardy, stały się miejscem manifestacji nowych tendencji w sztuce polskiej.

Zamiarem organizatorów plenerów osieckich była konfrontacja różnych nurtów sztuki współczesnej, śledzenie zmian w postawach twórczych oraz szerzenie założeń najnowszej sztuki. W tym celu urządzano spotkania, wykłady i tzw. „dni otwartych pracowni”, podczas których publiczność mogła spotkać artystów w trakcie pracy.

Tradycją stało się ofiarowanie przez każdego uczestnika jednego dzieła do kolekcji sztuki nowoczesnej w Koszalinie. Koszalińskie muzeum eksponuje na wystawie stałej część zgromadzonych prac oraz materiał dokumentacyjny, wydało również monografię poświęconą plenerom. 

Formuła awangardowa wyczerpała się w roku 1981, jednak koszalińsko – słupski oddział ZPAP postanowił kontynuować działalność plenerową w Osiekach. W 1998 roku miejscowość znów zaistniała na artystycznej mapie Polski.